Assistentiehond, het verhaal van Sir Gandalf
Een assistentiehond krijg je niet zomaar. Een assistentiehond word je niet zomaar.
Dorien vertelt op deze pagina hoe het haar en Brise Charmante Ballade de Belldraughfaeron, roepnaam Gandalf, vergaat. Carola springt soms bij.
Gandalf krijgt zijn eigen mens
Januari 2011, beschouwing
Mijn lieve hond Daisy is een kruising met een Whippet. Daisy heeft het karakter van een Whippet, ze kan namelijk knuffelen als de beste. Ze is een echte lieverd en met haar 17 jaar hoogbejaard. Dus ik weet dat ik realistisch moet zijn en in moet zien dat ze misschien niet zo lang meer heeft. Nadat ik Daisy 11 jaar geleden uit het asiel haalde, leerde ik haar dingen voor me op te rapen, en ze heeft me zolang ze kon goed geholpen. Wat ik ontzettend mis, is dat ik geen lange wandelingen met Daisy meer kan maken. Ik loop daardoor mijn sociale contacten onderweg mis met bijvoorbeeld andere hondenliefhebbers.
In het dorp kwam ik een mevrouw tegen met een zwarte jonge labrador in opleiding voor St. Hulphond. En aangezien ik blijkbaar een soort van magnetische aantrekkingskracht heb voor dieren, sprong hij (of zij) meteen vrolijk op mijn schoot. En zodoende kwamen wij in gesprek over het aanvragen van een hulphond. Het heeft me echt aan het denken gezet.
Sinds een paar maanden heb ik in mijn boekenkast de aanvraagformulieren liggen van Stichting Hulphond voor een hulphond. Maar ik had ze nog steeds niet opgestuurd. En dat had ik bewust niet gedaan omdat ik aan de ene kant verdriet voel om de gedachte dat ik al met de ‘volgende’ hond bezig ben. Dat voelt zo rottig tegenover mijn huidige trouwe viervoeter. En aan de andere kant had ik dat nog niet gedaan omdat er ook bepaalde aspecten hangen aan St. Hulphond die mij helemaal niet aanstaan. En dat zijn:
1 – Er wordt niet ‘gewerkt’ met mijn favoriete ras de Whippet.
2 – De hulphond mag niet geaaid worden door anderen.
3 – Aanstaande hulphonden gaan eerst 1 jaar naar een gastgezin terwijl ik zelf prima in staat ben een hond op te voeden en zo ontzettend kan genieten van een jonkie.
Zondag 20 februari, op puppybezoek
Fabiënne en ik zijn in een jubelstemming want we mogen eindelijk op bezoek bij onze lieve vrienden Erwin en Carola om de drie weken oude Langharige Whippet pups te knuffelen. Nauwelijks binnen zien we ze al liggen in de grote bench…drie hele mooie schattige pups in drie totaal verschillende kleuren, wat mooi! Even later zitten Fabiënne en ik in een soort liefdevolle omhelzing met een puppy. Fabiënne heeft het mooie zwarte reutje op schoot die haar steeds likt en ondeugend in haar oor knabbelt. Ik kan gewoon mijn oren niet geloven wanneer Carola vertelt dat er zich nog steeds geen koper heeft gemeld voor dit reutje met de prachtige naam Gandalf. Hij is zo mooi, lief, wijs en alert. Ik ben echt helemaal weg van hem.
Zondag 27 februari, stille hoop…
In het besef dat de puppies heel snel groeien en omdat we daarvan eigenlijk niets willen missen, besluiten we om vandaag ook weer op visite te gaan bij Erwin en Carola. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afgelopen week veel aan Gandalf heb gedacht. Zo’n hond als hij zal kunnen opgroeien tot prima hulphond. Maar ja, die gedachte moet ik maar snel van me afzetten want St. Hulphond heeft natuurlijk eigen gefokte hulphonden die al een jaar in een pleeggezin hebben gezeten. Ze zullen vast denken dat ik er erg excentrieke ideeën op na houd om mijn voorliefde van Whippets naar voren te brengen.
Al pratend met Carola en Erwin kom ik erachter dat in Amerika Langharige Whippets assistentiehond zijn en in Duitsland een Whippet als hulphond functioneert. Ineens komen nog meer mogelijkheden naar voren, wanneer Carola mij vertelt dat hulphondenschool ‘De Click’ werkt met allerlei rassen, zelfs met honden uit het asiel. Mijn gedachten spoken razendsnel door mijn hoofd; ‘sinds ik gemeenteraadslid ben geworden krijg ik een vergoeding waarvan ik Gandalf best kan betalen, een hulphond is vast belasting aftrekbaar, mijn leven wordt er alleen maar gemakkelijker op, ik heb het hele traject dat ik zal moeten doorlopen er ook echt voor over, Gandalf zal een enorme verrijking van ons leven zijn, ook voor Fabiënne zou hij dingen kunnen oprapen en aangeven.’.
En dan, dan… spreek ik het voorzichtig uit; ‘Carola en Erwin uhmmm…uhhh eigenlijk wil ik heel graag Gandalf van jullie kopen om hem op te leiden tot mijn hulphond.’ Hun reactie was zo warm en zo lief. Het bleek dat zij al met elkaar een wensdroom hadden uitgesproken en die was hetzelfde als de mijne: Gandalf krijgt een heel speciaal en liefdevol leven…een leven als hulphond waarbij Gandalf zelf ook een leventje krijgt als God in Frankrijk. Wij gaan ervoor! Niet veel later heb ik Myrthe al aan de telefoon van de hulphondenschool. Ze is erg deskundig en met haar lieve stem legt ze mij de te volgen procedure uit. Ik heb er zin in!
Dinsdag 8 maart, puppytest
De pups zijn getest door twee puppytesters van de DRV reddingshondengroep Emergamus. De test vond plaats op vreemd terrein: de open achtertuin van vrienden. Er was veel afleiding: in de aangrenzende straat werd gevoetbald, gejogd en gefietst en vonden grondwerkzaamheden plaats! De testers waren verrast over de goede werkresultaten, al beschikken de herders en retrievers uit werklijnen die zij voor reddingswerk uitzoeken over nog meer capaciteiten. De hondjes zijn stabiel, attent, ontspannen, vriendelijk en mensgericht. Gandalf heeft veel kwaliteiten en is geschikt als assistentiehond, mits hij leert bij je te blijven.
Wanneer Dorien en Fabiënne weer pups komen knuffelen, kan Carola vertellen dat Gandalf gelukkig inderdaad geschikt is als assistentiehond. We zitten aan de grote tafel en ineens roept Carola Gandalf, tilt hem op de tafel, geeft hem een speeltje en vraagt Dorien hem te roepen. Gandalf loopt gewoon over de tafel en brengt haar het speeltje!! Natuurlijk zal hij als hij straks oud genoeg is om te worden opgeleid opnieuw en uitgebreider worden getest, maar dit is veelbelovend. We zijn allemaal supertrots op hem, en al die aandacht en knuffels vindt Gandalf heerlijk!
Gandalf groeit op
Zondag 17 april, Animal Event
Vandaag zijn Erwin en ik met Brisa, Désie, Chica en Gandalf naar de jaarlijkse Animal Event geweest. Het was erg druk; veel mensen, veel honden, veel andere dieren, veel voerstandjes, veel luchtjes, veel geluiden, veel, veel veel… De honden genoten vol overgave van dit avontuur. De pups deden heel veel indrukken op, moesten poseren bij de fotograaf en trokken veel aandacht en knuffelaars. Dat houd je als volwassen hond al bijna niet een lange dag vol, laat staan als pupje van 12 weken. Gelukkig stonden onze vriendinnen Conja en Catja in de Barsoitent op het rashondenplein met ook hun Silken Windhouds, en vonden de honden ‘rust’ in hun hebberige armen. Later sliepen de pups in een bench in de tent, zodat ze goed uitgerust konden rondparaderen in de rashondenparade, en meedoen aan de leuke lekkere denkspelletjes van Kynologisch Centrum Quiebus.
Donderdag 5 mei, de verhuizing
Gandalf bleef bij mama Désie tot hij zindelijk was en mee kon lopen naast de elektrische rolstoel. Hij is bij Carola en Erwin opgegroeid tussen de honden en katten en loslopende kippen en konijnen. Hij gedraagt zich neutraal vriendelijk tegen het kleine spul, nadat hij de eerste keren met hen wilde spelen. Hij is met zijn zusje Chica mee geweest naar de puppyklas bij Jeannine Raijmakers. Hoewel Gandalf het eerste jaar nog niet wordt opgeleid als assistentiehond, moet hij net als andere honden worden gesocialiseerd en opgevoed. Hij moet nu al leren dat mensen leuk zijn, maar dat zijn Dorien de leukste is. Als toekomstig assistentiehond mag hij geen slechte gewoontes aanleren, zoals jagen, zwemmen, naar andere mensen en honden toe rennen of zichzelf uitlaten.
Vandaag is de grote dag! Eindelijk is het zover! Vanaf nu woont Gandalf bij Dorien en Fabiënne!! Zij zijn dolgelukkig met zijn komst. Alles staat al weken voor hem klaar: de tuin is veilig afgezet, een nieuwe bench voor de nacht met een heerlijk zacht kleed erin, speelgoed, koekjes. Gandalf heeft samen met Chica weleens een middag bij Dorien en Fabiënne gespeeld. Nu blijft hij met Dorien en Fabiënne achter zonder vertrouwd zusje. Hij lijkt het niet eens vreemd te vinden, en brengt ook de nacht rustig door – bij Dorien op bed.
Mei en juni 2011, puppycursus
Fabiënne gaat met Carola en Erwin naar de puppyklas van Jeannine Raijmakers. Zij krijgt les van Carola’s lieve en zeer bekwame vriendin Jeannine, en vertelt Dorien wat ze thuis kunnen oefenen. Dorien organiseert enkele keren een taxi zodat ze zelf naar de puppyklas kan. De eerste keer vergeet het bedrijf haar ook weer op te halen en moeten we extra bellen en ruim anderhalf uur wachten tot ze weer naar huis kan. Een andere keer gaat het mis met achteruit de bus uitrijden en krijgt ze een klapband; Jeannine past haar les aan.
Thuis is Gandalf soms ondeugend. Hij rent het huis uit als de voordeur openstaat. Hij ‘proeft’ als kunstenaar in de dop van een vulpen en maakt een ‘schilderij’ op de bank en de muur erboven. Dorien en Carola zoeken steun bij elkaar omdat zijn zusje Chica intussen ‘millimeterartiest in snoeren’ is, want zij oefent op de zwakstroomdraad van computer en telefoon en knipt dit in stukjes van exact 3 cm.
Gandalf in opleiding
Intake maart 2012
Hulphondenschool De CLiCK heeft Gandalf getest of hij inderdaad nog steeds geschikt is te worden opgeleid tot hulphond. Het is een pittige en uitgebreide test, niet alleen qua gedrag, maar ook qua gezondheid. Slechts een op de 3 honden, die vanwege vermoedelijke geschiktheid worden aangemeld, haalt de totale test. Gandalf hoort bij deze selecte groep!
Verplichte castratie
Er is een ‘maar’: Gandalf, van wie wij zo graag nageslacht hadden, moet volgens de ziektekostenverzekeraars ‘uit oogpunt van hygiëne’ worden gecastreerd. Wat een onzin!! Maar omdat Dorien anders de opleiding niet mag beginnen, moet dat gewoon. We besluiten sperma af te laten nemen en in te laten vriezen. Gelukkig blijkt de kwaliteit van zijn sperma uitstekend, ondanks dat hij pas 14 maanden is. Heb je een geweldig lieve, gezonde, mooie werkhond, dan wil je die kwaliteiten behouden voor het ras!
De eerste lessen
De trainster komt Dorien lesgeven; ze krijgt theorie en praktijk. Ze krijgt een huiswerkopdracht en maakt een afspraak voor de volgende les. Gandalf, die zo graag en goed apporteerde, pubert en duikt met zijn prooi op de bank. Dorien, een echt mensenmens, groet onderweg iedereen en let dan niet op de hond, die dan niet netjes langs de rolstoel loopt. Ze vindt het moeilijk de mensen te negeren en zich op haar hond te concentreren. Maar, ze maken vorderingen en verliezen hun doel niet uit de ogen.
Tijdelijke stop
Gandalf is net enkele weken in training wanneer duidelijk wordt waarom Dorien’s moeder de laatste tijd zo moe is. Ze is net 65 geworden en had zo gehoopt nog wat van haar nu ingaand pensioen te kunnen genieten. Maar ze heeft kanker en is niet behandelbaar. Dorien neemt haar in huis en geeft haar alle liefde en zorg, nu het nog kan. Na enkele maanden is haar ziekbed voorbij; Dorien rouwt, maandenlang, te verdrietig om te trainen. Gedurende de winter kan ze niet trainen; haar gezondheid staat het niet toe.
Een jaar later
Dorien pakt rond Pasen 2013 de training van Hulphondenschool De Click weer op. Het apporteren van voorwerpen gaat steeds beter, en het vergt wel enig doorzettingsvermogen van Gandalf om zijn delicate windhondenneus zover om te laten krullen dat hij er een zware deur mee dicht kan duwen. Maar hij doet het!
Het is een hele organisatie en heel inspannend om ook een paar lesdagen te volgen bij Dogcentre Zaltbommel, dat is echt een opgave voor Dorien. Ze komt uitgeput thuis, maar heeft wel genoten van de training en alle andere teams. Iedereen is anders en heeft een andere hond. Vaak een Doodle of Retriever; ze keken best op dat Dorien met een tengere Whippet traint. Windhonden hebben in het algemeen minder will to please, maar daar is bij Gandalf niets van te merken.
Sir Gandalf aan het werk
Sir Gandalf, gecertificeerde assistentiehond
Gandalf doet op 9 september 2013 voor het eerst examen en slaagt direct met prachtig resultaat. Eigenlijk had niemand verwacht dat i.p.v. de standaard Retriever of Doodle uitgerekend een Whippet de sterren van de hemel zou lopen, maar dat is precies wat Gandalf deed. Hij doet zijn werk goed en wat het zo bijzonder maakt, is hoe enorm toegewijd en verknocht hij aan Dorien is en zij aan hem. Het team springt eruit door de bijzondere onderlinge band. Niet dat die bij andere teams niet goed is, maar Dorien en Gandalf spannen de kroon! Uiteraard wordt dit gevierd met een grote taart met zijn afbeelding erop en op alle zijkanten tekst: Hoera, geslaagd. Dorien en Fabienne zijn zoooooo trots. Carola en Erwin’s pup Gandalf heeft zijn diploma hulphond hoera!!! Nu Gandalf een officieel gecertificeerde hulphond is, verdient hij een toevoeging aan zijn naam, die zijn geleerde stand eer doet: SIR Gandalf, the Candyman!
.
Hond aan tafel
Een jaar later, in oktober 2014, wordt gekeken of Gandalf zijn werk nog naar behoren doet. Ook nu slaagt hij met vlag en wimpel. Deze keer volgt een verrassingsdineetje voor Gandalf en zijn mensen- en hondenmaatjes. Omdat Dorien asperges zo lekker vindt, heeft Carola een menuutje bedacht van aspergesoep, aspergeschotel en aspergequiche… Met veel ham, kaas en eieren. Nadat Carola en Erwin, Dorien, dochter Fabienne en haar vriendin smakelijk hebben gegeten van het 3-gangen menu, volgt nog een verrassing. De honden mogen aan tafel: broer en zus Podengo (Espero en Brisa), SIR Gandalf en zijn Longhaired Whippet moeder Désie en zijn zus Chica. Ieder met een persoonlijke assistent. Voor hen is er een mini kopje aspergesoep, een mini portie aspergeschotel en een stukje aspergequiche. De honden, die (op Brisa na) nog nooit eerder aan tafel zaten, vinden het heerlijk en gedragen zich restaurant waardig.
Gandalf overleden
R.I.P. 23 juni 2020
Sir Gandalf is niet meer… Een paar jaar geleden viel Dorien met haar elektrische rolstoel uit een lift de trap af. Na maanden in coma volgde een revalidatietraject. Gandalf zette zijn werk voort met dochter Fabienne, die aan dezelfde spierziekte lijdt als Dorien. Was het domme pech of heeft hij een te grote inspanning verricht op deze 28ºC warme dag? Fabienne nam hem in gebruikelijk tempo mee naast haar scootmobiel en nam een terrasje zonder schaduw voor de hond… Dorien schrijft: “Hij viel hij van de bank en liep blind tegen de kast etc. aan. Ook onder het lopen viel hij zomaar om en waar hij ook lag viel hij plots in slaap. Het was duidelijk iets in zijn hersenen. Fabienne heeft hem moeten laten inslapen.”
Rust zacht, wonder van een hond, je hebt je rust zó verdiend! We missen je …
